Een onderzoek door International Lifestyle studente Tessa van Huijgevoort

International Lifestyle studente Tessa van Huijgevoort doet onderzoek naar hoe het komt dat veel vrouwen een negatieve ervaring hebben met het terug gaan aan het werk. Om meer te begrijpen over deze overgangsperiode deed zij interview met moeders. Ze luisterde naar het verhaal van zes vrouwen die zich hun terugkomst anders hadden voorgesteld en vatte de verhalen samen in een fictief interview met de 31-jarige Kirsten.

Dit interview is een samenvoeging van alle verhalen die zij hoorde en maakte het tot een archetypisch verhaal. Lees hieronder het fictieve maar niet verzonnen verhaal van Kirsten:

Hoi Kirsten, vertel eens, wie ben je en wat houdt je bezig?

Mijn naam is Kirsten Melief. Ik ben 31 jaar oud en vijf maanden geleden bevallen van ons dochtertje Nora. We wonen samen met mijn vriend Dennis in Spijkenissen. Sinds 2,5 maand ben ik weer terug aan het werk als communicatiemanager bij een grote gemeente.

Hoe was het om terug aan het werk te gaan na je verlof?

Best zwaar, om eerlijk te zeggen. Mijn werk is ineens niet meer het belangrijkste onderdeel van mijn leven. Dat is de zorg voor Nora. Ik vind het intens moeilijk om haar bij de opvang achter te laten en zit tijdens het werk altijd op hete kolen. Niet dat ik het niet vertrouw, maar ze komt altijd zo moe terug. Ze eet en slaapt daar niet goed genoeg.

Het terug gaan naar werk valt me best zwaar, om eerlijk te zeggen. Mijn werk is ineens niet meer het belangrijkste onderdeel van mijn leven.

Hoe komt dat, denk je?

Een baby is nog niet zo communicatief en kan niet aangeven wat hij nodig heeft. Ik vang die signalen op bij Nora, maar vanwege de drukke omgeving in de opvang is dat moeilijk. Ze krijgt er niet de aandacht die ik haar zelf wél kan geven en daarom wil ik haar altijd zo snel mogelijk weer ophalen.

Wat heeft dat ‘op hete kolen zitten’ voor gevolgen op het werk?

Mijn aandacht is er gewoon niet bij. Ik ben met allerlei andere dingen bezig. Het helpt ook niet mee dat er in de spits áltijd file staat en het daarmee een uur rijden is van mijn werk naar huis. Daarnaast ben ik fysiek nog niet helemaal hersteld van de bevalling en spelen hormonen natuurlijk ook een grote rol.

Kan je werkgever, manager of leidinggevende hier niet iets in betekenen?

Hmmm, niet echt, denk ik. Tijdens mijn verlof zijn er een aantal functies gewisseld. Zo is er ook een nieuwe HR manager. Ik kende hem nog niet en tijdens mijn eerste dag terug was hij er niet eens. We hebben elkaar niet meer gesproken dan alleen over het werk. Ik voel me niet echt welkom om bij hem aan te kloppen met mijn ’moeke-problemen’. En ik wil me natuurlijk professioneel opstellen.

Om het over het moederschap te hebben leek wel een soort taboe.

Oh, dat klinkt niet positief. Hoe zag je eerste werkdag er dan uit?

Tja, ik kwam daar en wist eigenlijk niet goed wat er van me verwacht werd. Het was geen hartelijk welkom, zou ik maar zeggen. Ik ging achter de computer zitten en moest het zelf allemaal maar uitzoeken. Mijn manager was er niet om me te helpen en niemand vroeg hoe het met mij en mijn dochtertje ging. Tuurlijk, er werd gepraat, maar om het over het moederschap te hebben leek wel een soort taboe.

Ze zei ooit “zo, ik heb een kind op de wereld geworpen, maar life must go on”. Daar kan ik me totaal niet in vinden.

Hoe komt het dat het als een taboe voelde?

Ik denk dat het er toch mee te maken heeft dat ik met veel mannen werk. Voor veel vrouwen is het krijgen van een kind echt een life-changing event, maar voor mannen is dat minder. ​Het inlevingsvermogen is er gewoon minder. Één van mijn vrouwelijke collega’s is al een paar jaar moeder, maar ik merk dat zij er toch heel anders in staat dan ik. Ze heeft nooit borstvoeding gegeven en leek er geen problemen mee te hebben haar baby naar de opvang te brengen. Ze zei ooit “zo, ik heb een kind op de wereld geworpen, maar life must go on”. Daar kan ik me totaal niet in vinden.

Dus wat is het grootste gemis in je terugkeer op het werk?

De persoonlijke aandacht, de vraag “wat heb je nodig?” en het onderhouden van contact tijdens de zwangerschap. Het zou allemaal veel makkelijker geweest zijn als mijn nieuwe manager me een week ofzo voor mijn terugkeer had gebeld of een gesprek had ingepland om alvast de verwachtingen af te stellen. Dat hij ook de tijd nam om ook te kijken naar hoe het met mij gaat. En na een tijdje dan te kijken of er veranderingen zijn. Of misschien wel elke week even een gesprekje. Elke week is anders met een baby.

Hoe komt het dat dat niet is gebeurd?

Ik denk dat hij heel druk bezig is met het werk en niet goed in beeld had dat ik terugkwam van mijn zwangerschapsverlof en dat ik begeleiding nodig had. Als je langdurig ziek bent, doorloop je een heel re-integratietraject, maar eigenlijk is dat ook nodig voor vrouwen die moeder zijn geworden. Als je je daar niet in kunt inleven, heb je dat misschien niet goed door.

Ik kan mijn werk niet goed doen en heb het gevoel dat ik faal, maar ik moet door. Ondanks dat ik uitgeput ben.

Hoe voel je je nu als je op het werk bent?

Heel eenzaam en niet aangehaakt bij het team. Ik kan mijn werk niet goed doen en heb het gevoel dat ik faal, maar ik moet door. Ondanks dat ik uitgeput ben, wil ik voldoen aan de verwachtingen van mijn manager en ik wil natuurlijk zelf ook productief bezig zijn. Telkens als ik denk dat er niet meer bij kan, komt er meer werk en neem ik dat maar aan, want dat deed ik voorheen ook altijd. Ik had nooit kunnen overzien dat het krijgen van een kind zulke vergaande gevolgen zou hebben. Ik was altijd heel zelfstandig, pro-actief en goed in mijn werk.

Hoe zie je dit voor je in de toekomst?

Dit is natuurlijk niet vol te houden, al helemaal niet als we er nog een tweede kindje bij willen nemen. Ik vraag me af of het werk nog wel bij me past en overweeg een nieuwe baan. Hopelijk kan ik daar mijn uren wat flexibeler indelen en meer bij mijn gezin zijn. Dat zou me echt gelukkiger maken.

Dit verhaal is niet echt, maar zeker niet fictief. Dit is waar veel vrouwen mee kampen en waar we als werkende maatschappij (te) weinig aandacht voor hebben. Wil jij als manager hier wél meer in doen? Of wil jij jouw terugkeer wél prettig maken? Neem dan vrijblijvend contact op en mail ons op [email protected] of bel met Sanne Nout op 0618080839.

Kijk alvast bij onze programma’s.